Geboren en getogen in Yuannan in het Zuidwesten van China, ontwikkelde Ningnan al vroeg belangstelling voor de culturele diversiteit in de architectuur. Na de middelbare school besloot ze architectuur te gaan studeren in Italië, omdat ze werd aangetrokken door de geschiedenis van het land en de schoonheid van de Italiaanse taal. Ze deed ook haar master in Milaan, aan de Politecnico, met een project dat was geïnspireerd door het verschijnsel van de ondergrondse Yao Dong, een bepaalde vorm van ondergronds bouwen, die voorkomt op het Loess plateau in het noorden van China.

‘Het is een heel oude bouwwijze, maar erg slim. De aarde die de binnenruimtes omringt werkt heel effectief als isolatie, zodat het binnen in de constructie warm blijft tijdens het koude seizoen en koel tijdens de zomer. Veel van deze gebouwen zijn verlaten na de opkomst van de steden. Ik wilde laten zien hoe waardevol deze traditionele huizen zijn in de huidige context en ik wilde proberen dezelfde bouwtechniek toe te passen bij de bouw van moderne architectuur.’

Een stage bracht haar naar Kopenhagen, waar ze geïnteresseerd raakte in de combinatie van architectuur en landschap, door samen te werken met landschapsarchitecten. Sinds haar komst naar ZJA, ongeveer een jaar geleden, werkte ze aan het ontwerp van bruggen, sportgebouwen en een kunstinstallatie. Ze lijkt erg in haar element te zijn bij ZJA, met haar opvatting dat problemen logisch onderdeel zijn van het creatieve proces.